Isang sariling Leksyon sa Sining ng Pagpipinta

Habang ako ay nagtuturo ng mga kilalang pintor na Pilipino ay namulat ako sa katotohanan na ako pala ay isang mangmang sa kaalaman pagdating sa sining dito sa ating bansa. At natural, kung mangmang ang guro ay magiging mangmang din ang mga mag-aaral. Dahil na rin siguro na ngayon pa lamang ako nagturo ng musika, sining at PE. Dati kasi ay Ingles at Agham ang itinuturo ko.

Bilang pangunang pagtatalakayan ay hinamon ko ang aking mga mag-aaral na magbigay ng tatlong pangalan ng kilalang Pilipinong pintor. Anim na seksyon ang aking tinuturuan, nasa tatlong daang bata, isa lang ang nakapagbigay ng pangalan ni Amorsolo, Edades, at Manansala. Nakakalungko na halos lahat sa kanila ay si Juan Luna lamang ang kilala. Mas nakakalungkot na binababanggit pa nila ang mga pangalan ni Michael Angelo, Leonardo Da Vinci, Mona Lisa (akala nila si Mona Lisa ay pintor) at si Pablo Picasso...lahat sila kasama ni Juan Luna. Nakakalungkot...

Hindi ako mahilig sa painting dahil na rin inniisip ko na ito ay isang libangang pangmayaman. Ito ay libangan ng mga taong may mas malalim na panglasa pagdating sa kagandahan o aesthetics. Ngunit lahat ng ito ay nabago nang mapagmasdan ko ang mga larawan na iginuhit ng ating mga pintor.

Habang aking tinatalakay ang mga obra, ang mga buhay ng mga maestro,  kung anong istilo at kung papaano malalasap ang kagandahan ng mga larawan ay unti-unti kong naiintindihan ang aking mga sinasabi. Habang itnuturo ko, natututo rin ako.

Kitang-kita ang galing ni Manansala sa pagmamanipula ng ilaw. Tinanong ko ang klase: "Ano nakikita ninyo?" Klase: "Sir, magsasaka, kalabaw, puno..."  Sabi ko very good! Ano pa nakikita ninyo? Sabi nila, "Sir nakikita ko nahinahangin ang babae (nakikita nila ang paggalaw sa larawan!). Sinabi ko, "Nakikita ba ninyo ang mga anino?" Nakikita ba ninyo ang ulap...sa taas at sa tubig?" At ngayon ay hindi lamang nila nakikita ang mga tao, kalabaw at mga puno...nakikita nila ang galaw, anino...Ano nararamdaman ninyo? Tanong ko..."Sir, parang masarap mamuhay sa painting ni Amorosolo..."

Nasisiyahan ako sa mga genre paintings ni Amorosolo. Ngayon ko nabatid na sa lahat ng pintor sa Pilipinas o maari na rin sa buong mundo ay si Amoroslo ang aking nagugustuhan. Inilalarawan niya ang kamusumusan at kagandahan ng ating bayan. Tingnan ko pa lang ang kanyang mga larawan ay nararamadaman ko na ang kapayapaan, kahinahunan at kamusumusan.

Napakagandang karanasan na masasabi ang aking naging leksyon. Namulat ako sa kahusayan ng ating mga alagad ng sining.

Mag-ina ni Manansala, cubismo.

Mag-ina sa banig ni Nestor Leynes

Napakarami pang dapat kilalanin, napakarami pang dapat pag-aralan at higit sa lahat napakarami pang mga pilipinong alagad ng sining na dapat ipakilala at ipakita sa mga bata.

Kadramahan sa Buhay

Nahihilo o nalulula ako sa takbo ng mga pangyayari sa aking mahal na Pilipinas. Ang takbo ng mga pangyayari ay para bang halaw sa mga malasadong pagkakasulat na mga telenovela na pumapalaot ngayon sa mga istasyon ng telebisyon. Ang plot ay paiikot-ikot; ang kwento ay ang pag-iimbabaw, pang-aapi, paghihiganti at pag babalik ng ikot mula sa simula—walang katapusan.

Si GMA hindi ko alam kung maaawa ako. Siguro ganyan din ang feeling ng maraming tao--ambivalent. Kahit na umanoy binalasubas ni GMA ang kanilang karapatan, awa pa rin ang mananalo, at sa huli walang mananagot, iikot muli ang ganitong palakad sa buhay natin.  

Ang nangyayari ngayon kay dating pangulong GMA ay hindi kapanipaniwala dahil ito ay parang daig pa ang mga telenovela, hindi dahil sa kaganapan, ito ay dahil na rin sa bilis at sa dahas ng mga pangyayari.

Muntik nang makatakas, nanaamoy na ni GMA na maari na siyan aresuthi anumang oras kaya nagpupumilit itong makalabas ng bansa. Buti na lang naging matigas ang Justice Secretary.

Parang kailan lamang, ang dating pangulo ay pumapaimbabaw sa kapangyarihan. Isang bakal na paru-paro na matigas na nilalabanan ang mga sigalot at mga intriga na patuloy na bumabangga sa kanyang pagkapangulo. Matindi ang hawak sa kapangyarihan. Kung babae ang naging karakter ni Machiavelli sa kanyang aklat, siya siguro ang “The Princess.” Ang matitigas niyang mga pahayag; ang mahirap at mukhang napakatatag ba poker face sa harap ng mga nagkakapalang ebidensya sa mga umano’y kawalanghiyaan na ginagawa ng kanyang asawa, anak at mga cronies ay talaga naming nakapagngangalit sa harap ng mga kalaban niya.

Buti na lang at naaresto na, kung hindi tanggal ang isang bayag ni Topacio. Tabingi na lakad niya pag nagkataon.

Ngayon siya ay humaharap sa kamera na para bang humihingi ng awa sa taong bayan. Ang kanyang asawa na nanaba noong panahon ng kanyang pagkapangulo ay para bang anghel na napakaamo ng kanyang mukha. Naalala ko tuloy ang nangyari kay pangulong Erap kung saan ang mga eksena ngayon ay karugtong lamang.

Ang ginawa niya kay Erap ay parang nangyayari ngayon. Kung papaano ang pagtugis na ginawa niya sa dating pangulong Erap ay nangyayari naman ngayon. Ang problema ngayon ay mas mabigat at mas nakakalula ang mga kasong kinahahrap niya—paglapastangan sa boto ng taong bayan.

Isa mga paman ni GMA, Maguindanao Massacre.

Maraming galit kay Gloria. Hindi tulad ni Erap, wala siyang makukuhang simpatiya mula sa taong bayan dahil siya ang umapi kay Erap at halos siya na rin ang puumatay kay FPJ. Sa karaniwang tao, nakakamit lamang ni Gloria ang dapat sa kanya.

Sa akin…wala akong paki-alam. Nakaentertain lang.

Meron pang Revilla drama…truly ang bayan natin ay kapitolyo ng kadramahan sa buhay.