JOliibee

"Jollibee, Jollibeee
Nautot si Jollibee
Nagpalit ng Panti

Jollibee, Jollibee
Naihi si Jollibee
Nagpalit ng panti

Jollibee, Jollibee
Natae si Jollibee
Nagpalit ng panti"

Tawa- tawa ako ng tawa ng marinig ko sa aking mga estudyante ito. Sabi ko, "Hoy, ano iyan? Saan ninyo natutunan iyan? " at sila ay nagtuturuan. Naalal-ala ko noon yung mga naughty rhymes namin noon kami ay grade school:

"Jingle bells, Jingle bells
Tae ni Sabel
Mapula, maputi tanggal ang.....

At sinabi ko a sarili "Hay, buhay ng naman, Nothing's change!"


Matagal-tagal ko ding napabayaan ang aking blog na ito pero siguro ngayon makakapagpost na ako ng mga walang kwentang bagay!

ZTE, People Power at Masamang Panaginip

(Ang aking e-mail ay pinuputakti ng mga mails galling sa College Editors Guild of the Philippines o CEGP na binubulabog ako na pabababain si Gloria Macapagal-Arroyo.)


Tama si Fr. Leonardo Mercado, ang oras para sa mga Pilipino ay circular o paikot. Medyo kipot pa nga na sabihing circular dahil ang katotohanan lamang, ang oras para sa mga Pilipino ay isang Ferris Wheel na bulok.

Nawawala na naman ang aking pagka-makaDiyos nito eh. Marami akong teorya.
Una si Abalos, kaya malakas ang loob at kayang paikot-ikutin si FG (ayon kay Lozada o Jlo isang tawag lang daw at nagcall back na si FG) ay dahil malaki ang utang na loob ng mag-asawa kay Abalos na dating Punong Komisyoner ng Komisyon sa Eleksyon. Ano kaya ang baraha na hawak ni Abalos…hmmm….aba-aba.
Si FG ay walking refrigerator na pinalitan ng compressor at ngayon ay malakas pa humigop ng enerhiya, ultimong enerhiyang galling China na kung tawagin ay ZTE ay kayang higupin buti na lang at naamoy ng isang…
Si JDVJunior na nag-iingay dahil natalo sa ZTE contract at sinabihan ni FG na “back off” at sinamahan pa ng mura ay masama lamang ang loob dahil hindi nakataga ng malaking chipipay ng walang kahirap-hirap.
Si Lozada ay muntik ng masalvage dahil hindi niya tinanggap ang 500,000 na allowance.
Masakit ang ulo ko.

Nakakatawang isipin na sa tinagal-tagal ng buhay ay para bang nanunuood ako ng replay ng lumang palabas na pinamagatang “Don Kamote de La mantsa.” Spoof ng novel ni…hmmmmm….Cervantes na pinagbibidahan ng nasirang Katsupoy.

Eniway, noong si Erap ang binubulabog magkakasama si Cory Aquino, si Gloria Macapagal at iba pang mga pulitiko na nakikiusap na bumaba si Erap. Ngayon nabaligtad ang pangyayari na si Gloria na ang pinababa, magkasama na si Erap at si Cory. Nalilito ako kasi si Cory yellow ang color na kulay ng gitna ng itlog samantalang si Erap naman ay nagpapababa ng kolesterol kaya umiiwas sa itlog kaya sakang siya maglakad, por dos por kwatro, isang dilaw ng itlog at isang takot sa itlog nagsama!

Noong panahon ni Erap ang panawang ni Erap ay “rule of law! Rule of law!” Habang siya ay inuupakan ng mga doble karang mga tinamanan ng kulugong mga pulitiko. Ngayon naman ay si Gloria at ang kanyang mga kampon ang sumisigaw ng, “rule of law! Rule of law! Dalin sa korte!” Nahihilo ako sa kawalan ng katinuan ditto sa Pilipinas.

Pinatalsik and isang artistang presidente dahil nagungurakot ng huweteng. Pinalitan ng economistang presidente na nagtangkang mangutang sa China para ibulsa tapos pababayaran sa taong bayan.
My gulay, pareho-parehong mga mandarambong ito!

Akala ko matino si Gloria dahil bilang isang kababaihan ay mas compassionate at mas may feeling ang mga girls pero itong si Gloria ay pinahanga talaga ako—siya ang Prince ni Machiavelli at ang anti-Christ ni Friedrich Nietszche. Isang true blooded mandarambong at kahihiyan ng kanyang ama.

Ang masama may mga anak pa ito na sa ngayon pa lang ay nagpaparamdam na ng …ewan ko matutulog na lang ako. Masama lang loob ko ngayon kasi wala akong pera buti pa sila bilyong piso and nasa bulsa advance pa lang iyon!

One lucky bitch! (Not my words but JDV Jr’s)

I’m sick of politics, I’m thinking of committing…hmmmm…pesticide!

Tapos may rallies na naman!

May people power pa!

Ohhhhhhh…mga anak kayo ng inyong mga magulang! Mga angat talaga kayo!

Edukasyon at Agham: Agham at Edukasyon, Mga Kuliling ng Terminilohiya.

(Teka muna! Natutuwa ako dahil yung best friend ko sa campus, yung aming cartoonist at artist na sasabak ngayon sa Luzon competetion ay may blog na rin at interesting ang kanyang mga posts!)


Minsan sa aking pagbabasa ng mga sulatin patungkol sa edukasyon at pagtuturo ay nagugulantang ako sa aking mga nadadaanan. Ako ay guro at bilang guro, ako ay patuloy na nagdadag ng aking mga kaalaman patungkol sa mga makabagong kaganapan sa agham, sining at pamamahala ng edukasyon. Ito ay dulot na rin ng pagnanasa na maibigay ang kalidad ng edukasyon para sa aking mga mag-aaral.

Dumaan ako sa proseso ng tradisyonal na edukasyon at nalaman ko ang mga bagay na pinagdaanan naming noong maliliit pa kami bilang mga estudyante sa mababang paaralan at ditto sa ngayon, sa mahigit tatlong dekada ng layo ng aking pagtuntong sa elementarya, hanggang sa ngayon na ako ay nagtuturo na ay nakita ang mga pagbabago na dulot ng teknolohiya at agham. Sa teknolohiya, wala tayong magagawa sa pag-unlad. Tulad noon walang computer, vcd dvd kaya ang mga bata iba ang pananaw sa buhay. Medyo organiko pa ang kaisipan, makakalikasan pa, may takot pa sa nuno sa punso at sa mga matatanda, pero ngayon, ultimong actual na paggilit sa leeg ng isang tao, pagtatalik ay kayang tanawin ng isang musmos sa pamamagitan ng internet.

At sa pag-unlad ng kaalaman, pagunlad ng ispesyalisasyon, umunlad rin ang mg pananaw ng tao. Nagkaroon ng mga pagbabago lalo na sa wika at sa pananlita. An gating pang-araw araw na mga salita ay nahahaluan na ng mga salitang techno katulad ng “cyber”, “internet” “3G”, “Microwave”, “Text” mga salitang bumalik ka lamang ng ilang taon ay mga salitang walang kahulugan dahil walang tinutukoy. Pero ngayon ultimong bata, kung ang kakausapin ay ang tao ng nakaraang dekada, ay siguro hindi na maiintindihan.

Dito umsubong na rin ang mga “prestihiyosong” mga kurso tulad ng “IT”, “ComSci” at iba pang mga in na courses ngayon. Umunlad din ang mga karera na nakatali sa teknolohiya, tulad ng mga ininhiyero, arkitektura, medisina at iba pa. Nagkaroon ng mga espesyalisasyon at nagkaroon ng mga pribadong wika itong mga antas ng mga kaaralan nitong mga taong ito.

Pag-nagusap ang mga doctor, siyento porsyento, kung hindi ka doctor, eh, para kang nakikinig ng Chinese. Ganoon din ang mga abogado, mga engineers atbp. Para bang nagging sombrero ng kataasan ang tinatawag sa ingles na “technical terms’ o jargonism. Sa tanaw, ang jargonism ay isang uri ng diskriminsayon, isang uri ng pagsasabing angat kami, may sarili kaming mundo at ang mundong ito ay kinapapalooban lamang ng mga taong nag-si pag-aral ng pinag-aralan namin. Matindi kami, may teritoryo kami na hindi kahit sino-sino lamang ay makakapasok—ha, may propesyonal na bayad and bawat salita namin. Bawat tanong may presyo! Doktor, abogado, inihiyero, arkitektor lahat…may mundo na nabubukod ng salita.

Sa paglingon at sa pag-alala ng kabanalan ng edukasyon, ang pangunahing adhikain ng pagtuturo ay ang gawing malawak ang kaalaman ng pinaglilingkuran ng edukasyon sa pamamagitan ng pagpapasa ng kaalaman sa pinakamdaling pamamaraan na kakayanin.Siguro ang pinakamadaling pamamaraan ng pagsasabi nito ay ang gawing heneral ang kaalaman. Pagpapalawig ng kaalaman sa pamamagitan ng pagtuturo ng mga bagay sa pinakasimple, ngunit hind pinakamadaling pamamaraan. AT ditto papasok ang wika. Sa aking pagbabasa ay para bang nagiging seloso na rin ang mge edukador sa pagkakaroon ng sariling mundo ng mga ibang propesyon. Parang ang pakiramdam ng mga edukador ay mas makakabuti ang pagtatago sa mga jargons upang mabigyan ng maka-agham at makateknolohiya at makamodernong maskara ang edukasyon. Naiinggit na ang mga edukador sa mga doktor ng medisina, mga abogado na kung mga magsalita ay para bang nakakagulat dahil angat ang kanilang mga wika.

Ano pat at ang edukasyon ngayon ay puno na rin ng jargonism. Ang dating pananaw na ang edukasyon ay dapat abot kaya hindi lamang ng bulsa kundi pati ng pang-unawa ng pangkaraniwang mamayan at karaniwang guro ay tila ba ipinagkanulo na rin upang mabigyan lamang ng pantay na estado ang mga edukador sa mga “prestihiyosong” mga propesyon.

Halimbawa na lang ang mga salitang nag-uukol sa mga problema sa katutunan. Dati ang twaga sa mga hirap umunawa ay mga “bobo” mga “kamote” at “mahihina ang ulo.” Ngunit sa kadahilanang pangit pakinggan ang mga ganitong salita, ngayon ay para bang mga gamut sa sakit ng ulo na naglabasan ang mga salitang “Dyslexia,” “Dyscalculia,” ADHD, ADD, mga probelmang pangkatutunan na pinalitan ang mga pangalan upang maging politically correct, upang hindi maka sakit. Pero ano ba ang nangyayari, sa pagpapalit ban g pangalan at pagiimbento ng mga scientific names ay may mga solusyon bang bago na ibinigay ang mga taong nagpangalan nito. Wala naman ah, dahil maging dyslexia man iyan, o dyscalculia, o ADD o ADHD ang solusyon pa rin, makalipas ang mga pag-aaral, ang pamamaraan pa rin ay paglalaan ng oras sa mga taong mahina ang ulo, mga taong kamote. Tawagin mo mang dyslexia iyan o ano pa man, ang solusyon na ibinibigay ng mga pag-aaral na ito ay ito pa rin: tuktukan ang may dyslexia, mahalin ang may autism, bigyan ng attensyon…mga bagay na alam na ng mga sinaunang edukador, ng mga unang guro natin, ng mga nagpapaunlad ng kaisipan, alam nila na ang solusyon sa mga kamote ay mahalin sila—lahat iyan ay alam ng ating mga nanay. Aba sa milyon-milyong ginastos upang masoluyunan ang problema, ay tumingin ka lang sa nanay mo, sa tiyaga niya pagtuturo sa iyo…may naidagdag ba?

Sa milyong-milyong ginastos upang pag-aralan ang mga karamdaman sa katutunan, banding huli ang solusyon ay palitan ng pangalan ang mga ito. Ha, saan ka pa, tunog makaagham, tunog high tech, tunog mayaman pag ang tao ay sinabing may dyslexia.

Pero sa malalim na pagtanaw ano ba ang pagkakaiba pagtinawag ang isang tao na may dyslexia at kamote dahil sa katotohanan lamang, ang pagiging politically correct ng salitang dyslexia (o dyscalculia etc.) ay wala na dahil ang katumbas ng kamote ngayon ay dyslexia dahil ang normal na tao tawagin mong dyslexic ay halos pareho ang mararamdaman kung tawagin mo siyang “kamote.”

Sabi nga ni Shakespeare “A rose by any other name…”

Ang Edukasyon ay para na ring alien. Sa pagpipilit na maging prestihiyoso dahil sa tingin nila ay napakababa na nila kumpara sa iba pang propesyona, ang edukador ay lalong napapalayo sa kanyang tawag na magturo.

Sino ba iintindi sa edukasyon kung sila rin ay may sarili nang mundo.

Ano pa at tama si Toyong nung sinabi niyang “Lokal, walang Budget!”

phenomenology hindi nakakain

(Achtung! Ang manunulat po ay galit sa school pero siya po ay isang guro. Mag-ingat sa mababasa dahil ang laman po ng sanaysay na ito ay mga kabag ng sobrang pag-inom ng kape!)

Ako po ay mambabasa ng pilosipiya at una ko pong na encounter itong word na Phenomenology ng mabasa ko ang isang essay patungkol sa pag-aaral ng method ng reflection ni Edmund Husserl at ganoon din ang method ni Gabriel Marcel. Sa katotohanan lamang ang pagkakaintindi ko sa phenomenology ay…hmmm…sabi kasi ni Marcel may dalawang klase ng reflections 1. Primary reflection at 2. Secondary reflection blah, blah…. Kay Edmund Husserl naman ay may three steps 1. Epoche (epok ang bigkas nito at hindi “iputse”) 2. The phenomenological Eidetic Reduction. At 3. ay ang Phenomenological Transcendental Reduction….at dito sa pagbabasa ko ng mga sanaysay o mga philosophical essays o essays on philosophy ditto ko narealize na …sa tagal ng aking pagcoconcentrate at pag-uunawa at migraines at pagkonsulta sa dictionary… narealize ko na ang phenomenology ay hindi nakakain.


Penomenolohiya sa exams at test sa school


Hmmmmm…sa aking kursong edukasyon, lalo na sa pinakasusumpa kong subject na “Measurement and Evaluation” ay narealize ko ang isang malaking-tamang-kamalian-na mali sa sistema ng edukasyon sa Pilipinas! Ang test o exams!

Ano nga ba ang sinusukat ng tests o examinations?

Sa eksperyensya ko sa college ang examinations ay isang uri ng torture, o isang uri ng pleasure at isang uri ng walang kakwenta-kwentang bagay. May test akong naranasan kung saan kulang na lang ay ultimong mong dighay at utot ng instructor ay ipa-enumerate! Minsan naiisip ko, bakit hindi na lang kaya kami pabilihin ng libro at ipasa naming ito sa kanya. Ganoon din naman kasi iyon eh!

Meron naming instructor na magbibigay ng reviewer na para bang kulang na lang eh ibigay ang questions! Ahhhhh…that’s what I call pleasure!

At meron naming examinations at tests na buti pa matulog ka nalang kasi alam mo naman na hindi iyon ang pagkukunan ng grade.

I actually favor this kind of grading yung subjective.

Halimbawa:

“Ahhhhh….kilala ko itong estudyanteng ito. Walking CD writer ito. Malaki ang memory pero mahina ang processing power. Perfect ang exam niya pero pag-nerephrase mo yung mga questions zero na! Bagsak ito!”

“Ahhhhh….pustahan tayo zero sa exam itong batang ito. Pero napapansin niya lapses ko, nakikita kong laging nagdradrawing ng kung ano-ano, hindi ko maintindihan ang pinagsasabi….ehehhhh…pasado ito kasi creative ito!” See the logic. There are things that goes beyond measurement and tests, it is called genius or autism.

Ano nga ba ang minemeasure ng exams at tests?

Knowledge o memory o intelligence o sipag sa pagsusulat sa notebook?

Talagang hindi ko malilimutan yung experience ko sa college. Pagnagtetest kami parang mga bubuyog na may diarrhea ang mga kaklase ko na nagmememorize ng kung ano-ano man. Bzzzzzz……Bzzzzzzzz Kuya George hindi ka nagrereview? Pakikita ko yung reviewer ko na kinomputer ko pa para organized…pero sintemyento de kwarenta singko hindi ko mabasa at hindi ko maisaulo dahil ultimong salamin ko minsan nalilimutan ko! Perfect ang result ng iba sa aking classmate and I respect the effort! Pero pag nagpost examination discussions na, mga zombie na. Kasi nung magcram, pinuno ang ulo ng mga information na undigested, parang naglagay sa ref ng gulay o foods, paglabas empty na. I believe they learned something naman but not as much as it should be.

Just what in the world do tests and examinations measure?

Ngayon ko lang narerealize ang beauty ng naturalist philosophy ni Rousseau. “Hayaan mong matuto ang bata sa kanyang pamamaraan.” The traditional method of education has its limitations na as the years go, o habang umiinog ang panahon ay unti-unti ng napagiiwanan.

Siguro kailangan ko ng tapusin ang test na ginagawa ko! (As I am making this test, I am not thinking as a teacher. I am thinking as a student and…my gulay…I hate tests and examinations whether I am the one making it or I am the one taking it.)

Just what in the world do tests and examinations measure?

Maybe, it measures how well the teacher did his/her job. This is what I fear!


Bakit phenomenology ang title! Unang-unang, arresting-nakagulat at baka makafake. Pangalawa nung ako po ay nagbabasa ng mga literature mula sa ibat-ibang colleges at universities ay madalas kong nakikita ang word na ito na pagbinasa ko naman ang mga essay ay… parang nagbasa ako ng phenomenology…na hanggang ngayon ang pagkakaintindi ko lang ay hindi ito kinakain!.

Grrrrrr…….more coffeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!! And Antaccccciiiiiiiiddddddsssssssss!!!!

Ang mga Kapuso ng Channel 7 at ang mga kapamilya ng Channel 2

(“Empty Caviar!” O sa Latin “Caveat Emptor!” o sa Filipino “Mag-ingat sa Aso!” Ang manunulat ay kasalukuyang gumagawa ng test sa English para sa kanyang mga estudyante. Asahan na ninyo na lalabas lahat ng kainisan niya sa TV na isturbo sa kanyang pag-iisip (as if naman!) sa artikulong ito.)

Nagulat na lang ako isang hapon ng marinig ko si Mike Enriquez na nagdadadaldal tungkol sa pagdedemanda ng channel seven laban sa ABS CBN channel 2. (Kapuso Network! To tell the truth I miss the days when GMA Channel 7 was called the Rainbow Network. Magaganda palabas at medyo “Christian” pa ang values nito. Naririnig ko pa ang “Halelluya, Kings of kings and Lord of Lords!”” na pang sign on nito at pangsign off. Ngayon ang pang sign of ay ang demanda nila sa ABS CBN ang pang sign off ay ang demanda nila sa ABS CBN. At Buti pa noon gang Chanel 2 ay Banahaw kasi si Ike Lozada lang ang nakikita kong nakabara palagi sa TV. Malaki na talaga siguro kalugihan ng mga Lopez kasi parang desperado na itong mga primeron-dinerong-y-alta sociedad na mga taong ito upang makipaglaban ng ganito. Noong nagtatrabaho pa ako bilang isang muchacho sa isang bangko ay naririnig ko na ang paghina ng negosyo nitong pamilyang ito. Sana naman nacarecover na ito sa mga maling business ventures sa mga powerplants. Ehhhhhh…I’m no economist nor am I a banker. These are all stupid theories. Brrrr…)

Ang demanda ay nag-ugat sa paratang ng ABS CBN na sinabi daw ng AGB Nielsen (the company na nagsasagawa ng ratings) na umupa ang GMA 7 ng mga tao upang suhulan ang taong may monitoring device ang kanilang mga TV upang mag tune in sa 7. Ang sagot ng 7 ay kasinungaligan!

At iyon nagkademandahan na!

Sabi ng channel 2 sila ang biktima.

Sabi ng 7 sila ang biktima.

Pweeeee……parang mga pulitiko na rin itong mga network na ito. Pupunta sa mga probinsya na alam nilang may concentration ng monitoring device ang TV at doon magpapamudmod ng goods in the name of promoting the channel legitimately. Sino engot? Kung ang lugar na iyon na kanilang pinagaawayan ay alam nilang walang mga monitoring device, sa ngalan ng katotohanan, sa tingin ko eh hindi magkukumahog mag promote itong mga tinamanan ng 50,000watts energy na mga network na ito.

What they are doing is very similar, if not the same guerrilla electioneering cum direct-indirect vote buying technique used by our super diabolical anaerobic politicians. Hey common sense, why would a TV network give away groceries? This is the first time I heard of it being done. Ok sana kung sa mga lugar na walang TV, o sa mga tribal areas, o sa mga lugar na talagang kailangan ng groceries but in place where there are TVs and where there are monitoring devices on TV…naala ko yung isang movie na napanood ko. Si Danny De Vito yata yung bida. May TV show silang walang kakwenta-kwenta na ang katapat ay football, the national sport ng America. These guys concocted a plan to make their show beat NFL, which is like “Ating Alamin ni Ka Gerry Geronimo” beating “S-Files” (showbiz chismis is the Philippines national sport). Danny De Vito and his gang got the list of all the household equipped with a monitoring device and they managed to make most of them tune to their show. The idea is very similar to what GMA 7 and ABS CBN is doing. Though their operations, these campaigns by the networks, seems legit on the surface but on principle it is not!

They are electioneering and ABG Nielsen is playing with it. Dapat walang nakakalam ng area kung saan may monitoring device for how can their ratings be objective pero how come may nakakaalam? How come na napupuntahan ng mga network and lugar upang mag conduct ng campaigns. Aba santisima, minsan dala pa lahat ng kanilang mga artista at doon mag-wawagwag ng kanilang mga star powers! Tell me in the name of Odin if this is not pure and simple dirty tactics!

Ngayon nagdedemandahan itong mga walang kwentang mga network na ito! Susmaryanong garapon buti na lang magaganda pa rin mga English movies sa channel 9!

Dati ang nag-aaway at nagpaparinigan lang ay mga host ng mga walang kakwenta-kwentang TV noontime shows katulad ni Joey de Leon vs. Willy “the Wily” Revillame and his hot car, showbiz talkshow parasites katulad ni ehhhemmm baka mademanda! and their hypnotized, numbed fans peron ngayon, nakakapagtaka na nakakalula na nakakabaliw…pati VP, President, attorneys ng mga network ay panay labas ang mukha sa TV and they kept telling the people that what they are doing is not a trial by publicity! Ampalaya con carne, iho de iha, give me combantrin or give me death!


I don’t know, but the rivalry between these two networks is becoming more and more childish by the day. Bakit di nalang kaya sa Barangay muna sila mag-usap at ng makatipid sila.

Buti na lang ok na si Ate Vi at si Ate Guy dahil kung sila ay nasa magakabilang network….naku po I dare not imagine what would have happened!

Rebellion and insurgency! I pray over ko kaya TV namin!? Wag ang dami na palang mga preachers sa loob ng TV na panay ang pray over!

Mga Fearsome Broadcast for 2008 and Armageddon

Pasensya na sa aking mga masugid na mambabasa, ang inyong lingcod na kritiko, pilosopo at di mo maintindihan kong komunista o manikuristang komentarista ng mga kaganapan sa aming bansa at lipunan, dito sa ating panahon o sa kabilang buhay man ay nagbabalik upang…hmmm…mag-papampams.

Pagbukas ko pa lang ng telebisyon bago maglaho ang 2007 at pumasok ang 2008 ay bumuluga na ang mga balita tungkol sa mga nasabugan at naputukan ng mga tinamanan ng lintik na mga paputok na taon-taon yata ay lumalaki at lumalakas. Walng kadala-dala talaga.

Sa tanda kong ito ay nagging indikasyon na para sa akin ang lakas ng ekonomiya ng bansa sa aga at dami ng mga nagpapaputok. Noong ako ay nasa teen-age years, Setyembre palang ay may mga ammunitions na kami ngunit ngayon ay malalakas na nga ang mga paputok ngunit padalang na ng padalang. Ito ay obserbasyon ko lamang sa aming lugar habang tumatagal ang panahon.

Sardinical Diarrhea


Naalala ko noong ako ay Boy Scout pa. Ito ay noong ako ay nasa elemetarya sa ilalim ng pagtuturo ni Sir Gonzaga. Si sir Gonzaga ang scout master naming noon. Maliit na lalaki na singkit ang mata na miski ngayon na retirado na siya ay mukha pa ring baby. Anyways, naalala ko noon na tuwing may camping kami, ang paboritong naming baong delata ay sardinas. Bilang isang boy scout ang pagbubukas ng sardinas noong mga panahong iyon ay hindi basta-basta, may style o technique ito. Kailangan ang lata ng sardinas ay sa ilalim bubuksan upang hindi madurog ang isda. Ito ay sa kadahilanang ang isda ay siksik at dahil ang pagkakalagay sa lata, sa ilalim ay papaliit ang mga putol ng isda, kaya pag dito idinaan and mga isda ay madaling mahulog. Kung sa kabilang bahagi naman ng lata idadaan, madudurog ang mga isda dahil papasiksik sila ng papasiksik.

Ang pagpapalabas ng isda mula sa lata ng sardinas noon ay parang isang taong tinitibi, o may constipation, mahirap at nakakfrustrate dahil nadudurog ang mga isda. Kaya isang lata ng sardinas noon, haluan mo lang ng isang damakmak na talbos ng kamote ay kayang pakainin ang isang patrol ng mga boy scouts. E ngayon pagbumibili ako ng sardines, pagbukas ko ng abrealata ay para bang may diarrhea na ito. Hindi mo pa naitataob ang lata ay bumubulwak na. Naala ko tuloy pag ako ay…hmmmm….wag na nga. Nakakalungkot dahil ang mga isda ng sardinas ngayon ay bangkaliliit, parang mga dilis, parang chinild abuse yung mga sardines.

Ngayon yung isang lata ng sardines, hindi kayang busugin, kahit haluan ko pa ng kanin, yung aso namin. Wala ng kwenta eh, ultimo yung tomato sauce malabnaw pa sa dugo ng atsweteng me regla.

Uling at Gasul

Ito ang nakakayamot. Ang mahal ng cooking gas dito sa Pilipinas ngayon kaya ang mga pobre kong mga kababayan, kasama na ako diyan, ay napupuwersang magluto sa uling. Dati pagbumili ka ng uling ang unang papasok sa isip na mga tao eh, mag-iihaw ka! Ganoon, paano kasi ay matrabaho magparingas nito at saksakan ng tagal makaluto. Pero ngayon, dahil sa mahal ng gasul,ang mga tao uling na ginagamit pagluluto. Ang problema dito ay, ang uling ay mula sa puno. Ngayon pati uling ay nagmamahal na, at sa taas ng demand dito ay ilang puno kaya ang pinapatay para lang gumawa nito. Nag logban nga ang gobyerno pero dahil sa taas ng gas, eh ultimong mga puno sa bakod ngayon ay tinitira na upang gawing uling!

Konting concern lang, bakit kaya hindi magisip ang pamahalaan ng efficient cooking fuel. Bakit hindi sibaking yang mga politiko at gawing panggatong…

Dahil sa ako ngayon ay medyo busy at mas madalas ang atake ng aking katamaran ay gagawin ko na lamang lingguhan ang pagsasabit dito sa aking blog. Dati kasi pagtrip kong mag blog e trip ko…kaya lang napapansin na medyo nagiging busy na ako.