Si Mrs. Gonzaga

Lahat kaming magkakapatid ay nagtapos sa Mababang Paaralan ng San Juan Yunit 1. Mula sa ate ko, sa kuya ko, sa diche ko, sa akin (sangko), kay Daday, hanggang sa dalawa naming ampon na si Rolanado, at kay Beng na aming bunso.

Isang tanghali ay mat tumatawag sa gate naminn. Pupungas pungas ako at nagtatanggal pa ng mutang lumabas at nabigla ako dahil si Mrs. Gonzaga ang nasa gate kasama si Mrs. Perez. Si Mrs. Gonzaga y naging guro naming lahat nung kami ay nasa unang baitangg pa lamang. Kaya medyo alamat na siya sa akin at para sa akin ay isa siyang immortal—di tumatanda at di mamamatay.

Kinumusta niya kaming lahat, nagkaroon ng konting balik tanaw at maraming ala-ala ang bumalik sa akin. Naalala ko na itong si Mrs. Gonzaga ang titser na madalas kaming hubuan sa harap ng klase. Huhubuan niya kaming magugulo at pagkatapos ay kukuha siya ng ruler at susukating ang aming mga birdie. Pagkatapos ipapalista nito sa mga kaklase ko ang mga sukat at saka magtatawanan pag isinigaw kung kanino ang pinamaliit na bird. Kami naman, habang nagtatawanan sila ay kumekembot pa! Ni minsan ang ganitong klaseng parusa ni Mrs. Gonzaga ay di nagtatak ng anumang kabuktutan sa aming isipan. Di namin ito nabigyan ng anumang masamang kulay. Siguro pag may gumawa nito ngayon eh kulong, pero noon masaya kami, nagkakatuwaan lang. Di namin, kailanman mairereklamo si Mrs. Gonzaga. Miski mga magulang namin nakikitawa lang.

Pero iba yung nagyari ng ihataw ng isang titser yung chart sa ulo ko at sa iba kong kaklase. Aba, talagang sinumbong ko sa nanay ko. Ang tapang mo ha, sabi ko sa sarili ko, pahataw hataw ka pa ulo namin ng chart ha, eto katapat mo—ang nanay kong waray, ratatat, ratatat, ratatat.

Tiklop ang almoranas ng lola. Eh di pa nasiyahan ang nanay ko eh tinawag lahat ng mga nanay at pinulong sabay buong pwersang pumunta sa opisina ng prinsipal. Talagang ang nanay ina talaga.

Nakakatuwa lang na sa tagal ng panahon kilala pa rin kaming lahat ni Mrs. Gonzaga sa pangalan.